Kolarstwo górskie (z ang. mountain biking – MTB) to forma kolarstwa uprawianego za pomocą rowerów, których konstrukcja umożliwia poruszanie się po trudnym terenie. Powstało w USA pod koniec lat 70. XX wieku. Za twórcę tego sportu uważa się Gary’ego Fishera, który w 1979 r. wpadł na pomysł produkcji rowerów o wzmocnionej i skróconej ramie, pozbawionych osłon, błotników i innych zbędnych „ozdób”. Wprowadził koła o średnicy 26 cali na szerokich oponach z grubym bieżnikiem, zamiast dotychczas stosowanych gładkich i cienkich kół 28-calowych. Zanim MTB nabrało formalnego charakteru, zawody odbywały się na zasadach przypominającym współczesny freeride – polegały na zjazdach po wąskich ścieżkach leśnych (tzw. single track). Trasy mogły się miejscami wznosić, ale generalnie prowadziły z góry na dół. Mniej więcej pod koniec lat 80. XX w., wraz ze wzrostem popularności MTB, zaczęły się jego podziały na specjalistyczne dyscypliny.

Kolarstwo grawitacyjne – to rodzaj kolarstwa górskiego, w którym do jazdy wykorzystuje się prawie wyłącznie siłę grawitacji. Uprawiane jest na silnie nachylonych stokach naturalnych lub specjalnie przygotowywanych trasach. Zadaniem ridera jest wybór optymalnej drogi, bez utraty niezbędnej trakcji. Kolarstwo grawitacyjne to przede wszystkim downhill i freeride, ale również dirt jumping. Czym się różnią?

• Downhill (DH) – indywidualny zjazd rowerem na czas po stromych, naturalnych stokach. Ścieżki zjazdowe są często bardzo wąskie, kamieniste bądź poprzecinane wystającymi korzeniami. Zawodnicy ścigają się na tej samej trasie, w pewnych odstępach czasowych. Wygrywa ten, który najszybciej dojedzie do mety.

• Freeride (FR) – ma mniej formalny charakter, dlatego zasady zawodów FR często różnią się między sobą. W klasycznym przypadku określone jest tylko miejsce startu i mety, dzięki czemu zawodnicy sami wybierają swoją trasę. O końcowej klasyfikacji decyduje czas przejazdu lub styl, na który składają się poziom trudności wybranej trasy oraz wykonywane tricki.

• Dirt Jumping – tutaj nie liczy się czas przejazdu ale poziom trudności i styl. Dirt polega na wykonywaniu skoków, oraz tricków na specjalnie przygotowanych do tego celu skoczniach z ziemi. Ta dyscyplina pozwala wykazać się własnym stylem i kreatywnością, ale przede wszystkim daje zastrzyk adrenaliny i mega radość.

Pozostałe odmiany MTB to między innymi:

• Cross-country (XC) – trasa składa się zarówno ze zjazdów jak i podjazdów, a rowery są zdecydowanie drobniejsze, z zawieszeniem o mniejszym skoku. Zawodnicy ruszają ze wspólnego startu. Mogą korzystać z narzędzi i części zamiennych, ale wszystkie naprawy podczas wyścigu muszą przeprowadzić sami. O zwycięstwie decyduje wyłącznie kolejność dotarcia zawodników do mety.

• Enduro – to dyscyplina znajdująca się między cross-country a freeridem, polegająca na jeździe po wyznaczonych trasach na każdym terenie. Podjazd pokonuje się o własnych siłach, a nie za pomocą wyciągu jak w przypadku downhillu czy freeride’u. Rowery enduro wykazują pewne podobieństwa do cross-country, umożliwiając podjazdy i dłuższe wycieczki, ale ich zawieszenie ma większy skok, a cała konstrukcja jest bardziej masywna. Dzięki temu nadają się również do ekstremalnych zjazdów.

Rowery górskie na 

Bazą naszych obozów rowerowych są najlepsze bikeparki w Polsce i Czechach. Lokalizacje dobieramy tak, aby móc połączyć na jednym kampie grupy cross-country oraz downhill. Ponieważ ważne jest dla nas bezpieczeństwo obozowiczów, zajęcia prowadzone są przez doświadczonych instruktorów i aktywnych zawodników.

Obóz cross-county (XC) / enduro kierujemy do młodzieży w wieku od 8 do 17 lat. Nie wymagamy żadnego doświadczenia w MTB. Grupy dzielimy ze względu na wiek i poziom zaawansowania. Podczas obozu jeździmy na górskie wycieczki rowerowe oraz doskonalimy technikę zjazdów, podjazdów i pokonywania zakrętów. Na rowerach spędzamy minimum 5 godzin każdego dnia. Uwaga: uczestnicy obozu muszą posiadać własny rower MTB oraz kask.

Obóz downhill to propozycja dla młodzieży w wieku od 10 do 17 lat, zarówno mających już doświadczenie w jeździe po bikeparku, jak również dla zupełnych amatorów. Na tych kampach unikamy podjazdów – interesuje nas tylko jazda w dół. Do góry wyjeżdżamy więc wyciągiem. Podczas szkolenia poznajemy i doskonalimy technikę w zakresie prawidłowej pozycji, zjazdów, pokonywania zakrętów oraz skoków. Uczymy się również konfiguracji roweru oraz podstaw serwisu. Wszystko to pod okiem doświadczonych trenerów i aktywnych zawodników DH. Codzienne szkolenie rowerowe trwa około 5 godzin. Uwaga: każdy uczestnik obozu DH musi posiadać własny rower enduro lub downhill, ochraniacze na kolana oraz kask. Pozostałe ochraniacze nie są obowiązkowe, ale jeżeli to możliwe to również należy je zabrać.

Dzięki temu, że równolegle organizujemy obóz cross-country, enduro i downhill, mamy możliwość transferu obozowiczów pomiędzy grupami. Oznacza to, że osoby z kampu XC mogą spróbować swoich sił na bikeparku, a uczestnicy kampu DH mogą przenieść się do grupy XC, jeżeli downhill okaże się dla nich zbyt dużym wyzwaniem.

Obóz dirtowy to tydzień zabawy na skoczniach w BIKE GARDEN na Górze Żar. Uczymy dzieciaki już od 10 roku życia, jak bezpiecznie korzystać z dirtowych przeszkód. Doświadczeni instruktorzy dbają o to żeby ta zabawa przyniosła progres umiejętności na każdym poziomie zaawansowania. Z doświadczenia wiemy że ta forma kolarstwa grawitacyjnego daje wiele frajdy, ale pod warunkiem że ryzyko ograniczy się do minimum. Oprócz nauki skoków i doskonalenia kolejnych tricków, uczymy jak prawidłowo dobrać i skonfigurować rower, a także jak budować ziemne przeszkody. Wszakże dirt to freestyle, w którym nie obowiązują żadne zasady… poza jedną: NO DIG NO RIDE!

Kolarstwo górskie to niezwykła przygoda, która uczy samodzielności, pozwala przełamać własne bariery, a także wzmacnia organizm i charakter.